14 nov SHERRY WIJNEN EN GASTRONOMIE
Als we spreken over Sherry, dan denken veel mensen aan het zilte, droge aperitiefje dat oma altijd dronk toen een heerlijk diner gestart werd. Wel, inderdaad, het droge apreritiefje van oma, dewelke ikzelf nu liever een fino of Manzanilla noem, is inderdaad een ideale starter voor een maaltijd, meer nog, het is meer dan waarschijnlijk ook het meest gezonde aperitief dat er bestaat. Weinig suiker, ziltig, ideaal om de smaakpappillen wakker te maken, om deze daarna te laten genieten van alle heerlijke smaken die de chef ons te bieden heeft.
Doch, de versterkte wijn uit de Zuid-Spaanse regio heeft veel meer te bieden dan de meesten onder ons beseffen. Laat mij jullie nu even verrassen met een verhaal over een bezoek tijdens één van mijn verblijven aan de historische stad Jerez, waar ik verrast werd door de smakencombinaties in Restaurant Albariza.
In dit restaurant koos ik tijdens één van mijn pogingen om de heerlijke wijnen te koppelen aan gastronomie voor het pairing menu dewelke in deze zaak aangeboden werd.
Met open vizier liet ik mij volledig verrassen door de combinaties die de chef en zijn sommelier mij zouden aanbieden.
Een heerlijke amuse van gemarineerde zalm, wat guacamole, rode biet en dille gecombineerd met een fino zorgde ervoor dat mijn interesse alvast gewekt was voor meer. De grondse smaak van de biet, samen met de zilte zalm en de heerlijke koele fino deden alvast hun werk.
En toen het eerste gerechtje, een goed bereidde risotto met wilde paddestoelen, inktvis en parmesaan afgewerkt met een lichte saus van amontillado, eraan kwam, was ik tenvolle overtuigd. Dit was hetgeen ik zocht. Een restaurant waar de intense en complexe smaken van de verschillende types van sherry de combinatie met de gerechten moeiteloos kon doorstaan. Ik hoef dan waarschijnlijk ook niet meer te vertellen dat de Amontillado van Bodegas Dios Baco een heerlijke extra was bij dit gerecht.
Een volgende gang waar een stukje verse dorade, samen met gewokte groentjes, een crème van pindanoot de smaak van de bijhorende Regente, een Palo Cortado van Bodegas Romate, bevestigde alleen maar de mogelijkheden van de smaken van de typische wijn uit Andalusië.
En wanneer het hoofdgerecht, een stukje malse lende van lokaal rund, geserveerd werd met een sausje van Px kwam, dan kon ik deze blussen met een Rio Viejo Oloroso van Bodegas Lustau.
Mijn avond kon niet meer stuk, al had ik toch nog wat plaats gelaten om het dessertje dat bestond uit wat zacht smakend kaas-ijs met rode vruchten en een tuile van Fino te verorberen. Het was bij dit laatste gerecht dat ik Bodegas Baron leerde kennen. Hun Micaëla was een mooie afsluiter van dit heerlijk menu.
Tevreden van mijn ontdekking was dit misschien wel één van de stappen om mij te verdiepen in de gastronomische mogelijkheden van de wijnen uit deze streek. En ja, ik sta zeker open voor jullie vragen hierover. Daarvoor doen we het toch, of niet….